Esra SELVAN

Çeşitli sebeplerden ötürü çok yoğun geçmiş bir dönemimi nefes aldıran o seyahatimi nihayetinde yapmış bulunmaktayım. Anlatılacak o kadar fazla detayı var ki bana kalan Güney Doğu Anadolu turumdan, kısaca sizlerle paylaşmak istedim.

İlk olarak Kongre için Ankara’ya geceden yolculuğum başladı ve akabinde akşam saatlerinde Kahramanmaraş’a vardım. Çok sevdiğim Purtaş ve eşi Hatice hemen beni bir et restoranına götürdü, çeşit çeşit yemeklerden sonra nihayetinde en hassas noktam olan dondurmanın vatanı Maraş’tan dondurmamı tattım. Bir iki bilgide hazır sıkıştırayım buraya, meğer Maraş’lılar Akdenizli olarak sayılıyormuş ve Mado’nun oradaki ismi Yaşar Pastanesimiş, muhakkak bilen vardır ama paylaşmak istedim.

Sonraki durak Diyarbakır’dı benim için. Aslında ilk gidişim değildi amacım arkadaşlarımı görmekti. Sağ olsun Hamdullah’ da epey beni gezdirdi. Tatlı yiyip, Sülüklü Handa şerbetler içip akşamında da Dicle kenarında eğlence türküleri eşliğinde bol gezdim. Hamdullah bana hırsız ayakkabılarının nasıl olduğunu Bağlar tarafında gösterdi. Diyarbakır gerçekten çok hassas olan bir yer, yıllardan beri süre gelen bu yıpranış gerçekten herkesin hikayesine teğet geçmiş.

Ertesi gün Hasankeyf’e yol alıyoruz, bana söylediler ki Bismil tefeciliğin en önde olduğu şehirmiş Türkiye’de, orada durup bir ziyafet sofrasına misafir olduk ve sular altında kalacak olan Hasankeyf’e vardık, sokaklarında dolaştık ve vedalaşır gibi bol fotoğraf çektik. Midyat yolunda bir otostopçu aldık hemen ilk sorumu sordum -Korkmuyor musun?, bunu da yaptım ya. 🙂

Midyat’ta bayramın birinci günü sabahladım, çocukların kapıyı bayağı bir vurmaları ve zillemelerinden geçilmiyordu, çok neşeliydiler. Bir önceki gün Sıla Konağına ve birkaç turistik yerine gitmiştim, o gün ise Yenigün’e önce gittim. Sonra Kasrı Nehroz’da bolca fotoğraf çektim. Personeli o kadar çok sıcaktı ki illa yemek ısmarladılar. Sonrasında ise Mor Gabriel Manastırına gittim ve Süryani olan Manastır idarecisi bizi odasında çok ince şekilde ağırladı. Shmayaa, yine şehri güzel gören mekanlardan biri onu da ziyaret ettik. Sonra Artuk Beyin dükkanında güzel bir alışveriş edindim.

Akşamında birbirinden güzel arkadaşlara sahip olduğum Urfa’ya vardım. Beni karşıladılar ve şehri panoramik gören bir tepesine çıktık. Akabinde urfa kebap yediğimiz en bilinen mekanlarından Sembol’e gittik ve bir sıra gecesinin sonuna da rastladık. Daha önce Urfa’ya gittiğimden biraz daha ziyaret tadındaydı ama bir klasik olan Balıklıgöl, Hz. İbrahim Peygamberin mekanı, Hz. Eyüp Peygamberin çilehanesi, çarşıları, birçok camii ve mekanı ziyareti ettik. Urfa’da ciğer yemeyen ben ciğer de yedi.

Ertesi gün Antep’li arkadaşım bizi alarak Adıyaman yollarına düştük. İnanılmaz güzel yollar bize bu yolculukta eşlik etti. Nemrut’un kızı şarkısını dinlerken bir başka oldum. Nihayetinde tepeye varan aracımızdan sonra bindiğimiz shuttle ve onun da sonrasında 20-30 dk’lık tepeye tırmanışla bizi Nemrut’un farklı manzarası bekliyordu. Seni unutmayacağız Komagene!

Antep’e vardık ve direkt gezinmelere başladık. Hz. Yuşa ve Pir Sefa türbelerinin kapalı olduğunu bir ablamızdan öğrendik ve çok büyük ısrarlarla bizi konağının kapılarını açtı yöresel yemeklerinden ikram etti, geniş ailesiyle bayramlaştık. Bir kez daha gördük memleketimizin o güzel misafirperverliğini. Akşamında ise önce kahvemizi içip sonra çeşitli Antep tatlılarından tattık, tatlı seven ben için kalbime çoktan girmişti Antep.

Sabahında ise yöresel lezzeti Beyran içip, Katmer ile taçlandırıp biraz da Baklava alıp Koçak’tan veda ettim bu güzel şehre ve Kilis’e vardım. Kilis’te yeni atanan dayım ikamet ediyordu, bir bakıma da bayramlaşma ziyareti olacaktı benim için. Birlikte vakit geçirdik, sokaklarında dolandık, bilinen camiilerinin birinde Cuma Namazı kıldım ve meşhur Kilis tavasından nasiplendik ve Cennet Çamuru başta olmak üzere tatlılarını tattık. Dayımın evinde güneşin batışını ve kızıla çalışını izledik.

Ertesi gün son durak olan Hatay’daydım. Hep düşünürdüm İstanbul olmasa nerede yaşayabilirim Bursa gibi geliyordu Hatay’ı görmeyince. Hatay o kadar güzel bereketli bir yerdi ki sanki su fışkırıyordu her yerinden, yeşillikler çağlanıyordu. Arkadaşım ile birlikte önce Musa ağacına gittim, ab-ı hayat suyundan içtim, köyde gezindikten sonra yol üzerinde bulunan Ermeni kilisesine ziyaret ettik. Yol boyunca rüzgar panelleri bizlere selam veriyordu tepelerden. Oradan ayrılıp dünyanın en uzun ikinci sahil şeritine sahip olan Titus Tünelinin kıyısına gittik, deniz çok dalgalıydı ve hazır gelmişken tüneli ziyaret ettik, efsane güzel bir hatıra oldu benim için o tünel, çok güzel bir atmosferi vardı, azıcık da mezarlar üzerinde dolandık. Oradan da Harbiye Şelalerine gittik, dediğim gibi resmen su fışkıran bir şehir olmuş burası. Sonrasında vazgeçilmemiz Künefe’yi en iyisi denilen Kule Restoran’da tattık. Sonrasında St. Pierre Kilisesini 15 dakika ile kapanışına denk gelip oradan güneş batmaya yakın tepesine çıktık. Güneş batışından sonra en ünlü yerlerinin birinde Tepsi Kebabının tadına baktık ve Dünya’nın ilk ışıklandırılan caddesi Kurtuluş’ta yol alıp Eski Antakya Sokaklarının olduğu yere vardık. Işıl ışıl olan labirentimsi bu yerde müzik sesleri birbiri ile dans ediyordu. Şirin taştan süslü ve nostaljik bir havası olan bu yerler beni benden aldı ve gerçekten Hatay’ı daha da sevdirdi.

Her anlamda tadına doyum olmayan güzel bir tatili bu şekilde bırakmış oldum. Yaşadığımız memleket ve insanları o kadar güzel ki yola çıkmak için çok nedenimiz var hele de böyle güzellikleri görünce!

I have finally made this journey that will take a very intense turn due to various reasons. I have so much detail to explain that I wanted to share with you the rest of the South East Anatolian society, briefly.

Firstly I started my journey from Ankara for the Congress and at the end I arrived Kahramanmaraş in the evening hours. Purtaş and his wife Hatice immediately picked me to up to a restaurant for dinner, after all kinds of meals, I finally ate ice cream which is homeland of ice cream from Maraş, which was the most sensitive spot for me. One or two of the information is ready to squeeze here, the Maraş people are counted as Mediterranean people and The name of Mado is coming from Yaşar Pastanesi, perhaps knows, but I wanted to share.

Next stop was Diyarbakır for me. In fact, it was not my first trip and I was there in order to see my friends. I ate dessert and drank sherbets from Sülüklü Han. Hamdullah showed me how the thief shoes are in Diyarbakir/ Baglar. Diyarbakir is a very sensitive place, this weariness that has been going on since years has really tangled with everyone’s story.

The next day  we’re getting way Hasankeyf, they told me that the Bismil that the city has in Turkey is foremost from usurer, there we were standing guests to a banquet, and we have been in Hasankeyf where will be flooded, we roam the streets and we took plenty of pictures as good-bye for here.

We got a hitchhiker on the way to Midyat, and I immediately asked for my first responsibility. – Are not you scared? 🙂

On the first day of the Eid in Midyat I woke up, the voice of children’s knocking and belling to doors, they were very cheerful. The previous day I went to Sıla Mansion and to a few tourist attractions, that day I went to Yenigün. Then I took lots of pictures in Kasri Nehroz. The staff was so warm that they ordered meals there for me. Later, I went to the Mor Gabriel Monastery and hosted us very thinly in the monastery of Syriac. We visited Shmayaa again one of the places that see the beautiful city again. Then I got a nice shopping at Artuk Bey shop.

I arrived Urfa that I had nice friends with each other in the evening. They welcomed me and we headed up a panorama of the city. We went to Sembol restourant from the known places where we ate urfa kebap and we catched to the end of a “sira night”. Having visited Urfa before, I had a little more visit but Balıklıgöl, a classic, The place of Prophet Abraham, We visited the shrine of Prophet Eyüp, bazaars, many mosques and places. I did not eat anytime liver in my life, so I ate liver in Urfa.

The next day my friend who is from Antep picked us up to Adıyaman roads. Incredibly beautiful paths accompanied us on this journey. I was another one listening to the song of the daughter of Nemrut. Eventually we arrived at the top of the car after were used shuttle and then a 20-30 min climb to the top of the Nemrut’un us looking for a different view. We will not forget you, Komagene!

We went to Antep and started direct glimpsing. Hz. Joshua and Pir Sefa have learned from a woman that their species is closed and with great insistence they offered us the local dishes that opened the doors of our home and we celebrated with a large family. Once again we have seen the beautiful hospitality of our country. In the evening, we first drank our coffee and then tasted various Antep desserts.

In the morning I drank the local soup Beyran, crowned it with Katmer, bought a little Baklava from Kocak and said goodbye to Antep and arrived Kilis with this beautiful city. My uncle moved to Kilis. I spent time together with them, I flew in the streets, I made a Friday prayer in one of the known mosques, and I danced the sweetness of the famous Kilis Tava, especially the Cennet Çamur. In my uncle’s house we watched the sunset and followed the changing of colour to red.

I was in Hatay, the last stop for my trip the next day. I always thought that if I were not in Istanbul, I could live where I could live like Bursa if I did not see Hatay. Hatay was such a beautiful fertile place that water was gushing everywhere, the greenery was getting older. I went to Moses tree with my friend, I drank from Ab-ı Hayat water, visited the Armenian church on the road after visiting the village. The wind panels along the way greeted us from the hills. We went from there to the coast of Titus Tunnel, which has the longest coastline of the world, the sea was very wavy and we visited the tunnel, the legend was a good memory for me, it was a tunnel, a very nice atmosphere, From there we went to the Harbiye Waterfalls, as I said, this was a city that was officially gushing water. Kunefe, which is famous from Kule Restaurant, was eaten there.After that, We would like to go St. Pierre but was missed for only 15 minutes. There we went to the top of city and watched sunset After the sunset we looked at the taste of Tepsi Kebab at one of the most famous places and at the time when the road was the Old Antique Streets of Kurtuluş, the world’s first illuminated street. In this place where the labyrinthine luminescent was dancing with music voices. These places, which are decorated with charming stone and nostalgic air, picked me up from me and really loved Hatay.

In this sense, I have left a beautiful holiday without satisfying every taste with all beauty. The country and people we live in are so beautiful that we have so many reasons to go out on the road!