Okumaya başlamadan önce bu şarkıyı açabilirsiniz.

Dublin’e varışım ile arkadaşım Ahmet beni karşılıyor. Ramazan vakti münasebetiyle daha iftara vaktimiz var. Phoenix bölgesinde doğal yaşamı görmek için yola çıkıyoruz, geyikleri yakından görüyoruz. Derken içindeki anıtta vakit geçiriyoruz. Sonrasında ise bir Türk restoranı olan Reyna’da iftarımızı açıyoruz. Şansıma Ed Shaaren’in konseri var, yolların bir kısmı kapalı.

The Temple Bar’ın bulunduğu cadde yakınlarını dolaşıyoruz. Sevimli bir müzik coşkusu olan yerin içine giriyoruz ve kısa bir vakit orada geçiriyoruz. Akşam şehir turundan sonra dil okulu için gelen ama aynı zamanda orada part-time çalışan, hatta kalmaya çabalayan gençlerle derin sohbetlere giriyoruz.

Ertesi gün şehri daha yakından tanıma vakti. Yola koyularak şehir merkezini, sokaklarını, tarihi yerlerini karışlıyorum. Biraz dinlendikten sonra şehrin sahiline varıp, boylu boyunca yürüyorum. Yürürken serin rüzgârına, dalgalı kıyısına dalıyorum. Yine o akşam da Ed Shaaren’in konseri var. Sahneyi göremesem de canlı performansını dinleme şansım oluyor. Son gün ise hediyelikler ve gidilmeyen ziyaretler derken gün tükeniyor.

Aslında @abroadship tarafından gerçekleştirilen “Emphatic Step” adlı Proje için gelmiştim buralara. O gün Belfast’e otobüs ile gidiyorum. Sonra projeye ait diğer otobüs ile uçsuz bucaksız gibi sahili ile bizi karşılayan kalacağımız yer Bushmills’e varıyoruz. Muazzam manzara bir gün batımı ile selamlaşıyoruz. Projede İngilliz, İtalyan, İspanyol, Litvanyalı ve Yunanistanlı derken Türklerden hariç 25 kişi daha var.

1 Mayıs’ta yapılacak Belfast Maratonuna hazırlanmak için her gün spor aktivitesi ve yürüyüş yapıyoruz. Bu süreçte Carrick Robe Bridge ve Türkiye’de Sinop’ta bir benzeri daha bulunan Giants Causeway Stones gibi oranın en önemli doğal güzelliklerine yürüyüşler gerçekleştiriyoruz. Sabahları erken kalkıp, tempolu yürüyüş yapıp, çeşitli aktiviteler, kültür geceleri ve diğer etkinliklerle maraton öncesi güzel bir programı tamamlıyoruz.

Maraton tarihi geldiğinde Belfast’te 8 km’yi koşuyoruz. Bence hayatımda yaşadığım en özel zamanlardan biri. Yolda boylu boyunca bir sürü size destek veren tanımadığınız kişi. Kimisi size şekerlemeler ikram etmek istiyor, kimisi gönüllü su dağıtıyor. Motivasyonunuzu artırmaya türlü türlü yollarla gönüllü olarak çalışıyorlar. Yaşadığımız günlük gerçek koşuşturmalar sırasında sizlere ilham olan ve devam etmeniz için bir sebep oluşturan anlam yüklü mesajları o an koşarken tam da orada sanki yaşıyorsunuz.

Koşu sonrasında mesafeyi başarılı tamamladığımdan madalya almaya hak kazanıyorum. Projenin son günleri Belfast’i keşfetme zamanı ama küçük bir yer olduğu da aşikar. Biraz şehir, biraz hediyelikler derken son bir iki gün de geçip gidiyor ve İskoçya’nın Edinburgh şehrine varıyorum.

Tarihi yerleri, kalesi, dar sokakları ve müzeleri ile yaşayan tam bir kültür şehri, diğer taraftan yeşilliği ve doğal güzelliği de sizi yalnız bırakmıyor. Yollarda gayda çalan müzisyenlere rastlayabiliyorsunuz, Orta Çağ mimarisi ile tüm bunlar birleşince şehrin o özgün ruhunu daha çok hissediyorsunuz. Oranın en yüksek tepesi Arthus Seat’e çıkıyorum arkadaşım Muhammed ile.

İlk defa rüzgar beni bu kadar zorluyor ama zirvede olmanın hazzını da bir o kadar yaşıyorum. Ankara Antlaşması ile orada çalışan Türk’lerle tanışıyorum. Vizyonları ve bakış açılarını anlamaya çalışıyorum, umarım her şey gönüllerince olur. Edinburgh bende hoş anılarla hatırlayacağım bir iz bırakıyor.

Manchester’a çok erken saatlerde varıyorum, şehir yine de o saate göre uyanık. Güzel ve gelişmiş bir şehir. AVM’ler, müzeler, graffitili sokaklar, bolca araba ve metropolümsü şehir yaşantısını aynı anda buluyorsunuz. Çin mahallesini geziyorum. Derken Manchester Art Gallery’de Rembrandt van Rijn’in erken dönem resim çalışmalarını inceleme şansı buluyorum. Ulusal Futbol müzesine gidiyorum. Güzel bir şehir, British ruhunu taşıyan bir şehir ama bana o kadarda işlemiyor.

Liverpool ise daha sıcak bana geliyor. Sokaklar cıvıl cıvıl, kalabalık ve hareketli. Tren garına gidiyorum. Liverpool World Museum’da hayli bir vakit geçiriyorum. İçinde türlü deniz canlılarından, Antik Mısır mumyalarına, evrene dair her detaydan dinazorlara kadar birçok eseri, ürünü ve canlıyı bünyesinde barındırıyor.

Önemli olan başlıca her katedrali ve noktalarını ziyaret etme imkanı buluyorum. Nehir kıyısında yürürken iskelesine yakın yerde, bir müzisyen tarafından The Beatles’ın solisti Lennon’un Imagine şarkısı yankılanıyor. Nehir kıyısının bıraktığı akisler çok hoş manzaralar ardında bırakıyor. Tabii, The Beatles’ın müzesine de uğramadan olmaz. Karanlık çökünce şehre ışıklı ayrı güzel bir görüntü oluşturuyor. Gecesinde sakinleşse de yine hareketli olduğu söylenebilir. Barların bulunduğu yerlerden müzik sesleri dalgalanıyor, ayakta durmakta zorluk yaşayan kişileri görmeniz çok da zor olmuyor.

Galler bölgesinin başkenti Cardiff küçük ve tatlı bir şehir. Çok da gezilecek bir yeri olduğunu söyleyemem. Kalesi, parkı, alışveriş caddesi, birkaç tarihi yeri derken şehri tanımanız da hızlı oluyor. Bir oranın yerlisi orta yaşlı hanım ile tanışıyorum. Kendisi de mimarmış. Çeşitli konular hakkında konuşuyoruz. İngiliz sömürgesinden muzdarip olduklarını ve İskoçya’da yaşanan ayrılış kıpırdanmalarının kendileri için de bir umut olduğunu söylüyor ve beni de biraz düşündürüyor.

Son durak ise London. Orada yaşayan bir başka Muhammed arkadaşımla oraya dair en çok yapmak istediğim şey olarak London Eye’a çıkıyoruz. Big Ben kulesini ve şehri kuşbaşı seyrediyoruz. Akabinde cruise turu ile Thames nehrinde sempatik olan bir rehber eşliğinde gezinerek şehir hakkında daha detaylı bilgiler ediniyoruz.

Sonrasında biraz vakit geçirip benim için çok değerli bir abi olan Murat Hoca ile Somerset House’da buluşuyor ve Londra manzarası eşliğinde derince sohbete dalıyoruz. Sonrasında Science ve de Natural History Müzesine gidiyoruz. 2. Elizabeth’in doğum günü kutlamalarından Buckingham Sarayı daha korunmalı ve girişlere izin verilmiyor ama etrafı turist kaynıyor ya da bilmiyorum, genelde herkes İngilizce konuştuğundan, her çeşit insan olduğundan ve metropol şehir yapısından kimin yabancı olup olmadığını anlamıyorsunuz. Tam da o an farklı bir şey hissediyorum. O da kimin ne ve nereden olduğunu anlayamamak, bu başka ülkelere ait daha önceki yapmış olduğum seyahatlerimden bariz bir şekilde ayıran nüans olduğunu daha içten hissediyorum.

Tabii bu arada İngiliz mutfak kültürünün olmazsa olmazı Fish&Chips’in tadına bakmadan olmaz. Oxford Street’te biraz alışveriş yapıp, süslenmiş Chinatown sokaklarından geçip BFI Imax’a varıyoruz. London Eye ve etrafındaki turistik yerlere geri döndüğümüzde havanın kararışı ile rengarenk ve hareketli bir Londra akşamı sizleri karşılıyor.

Son gün ise zamanın günümüzde sıfır noktası sayılan Greenwich’e gidiyorum. Yeşil kocaman bir alan, hava gayet de güzel. Royal Museums Greenwich’te tarihe bir kez daha tanıklık ediyor, uzaya ve de astrolojiye dair birçok ekipman ve enstrümanı burada inceleme şansımız oluyor. Sonrasına temsili başlangıç meridyen çizgisine gitmeden de olmaz.

Deliveroo ve Just It gibi bizim Getir kuryelerini yollarda çok görüyorsunuz. Londra’da Getir’in reklamlarını çift katlı arabaların üzerinde görmek de ayrı beni gururlandırdığı söylenebilir. Yaptığım görüşmelerden edindiğim bazı izlenimleri paylaşacak olursam özellikle İrlanda için çok ciddi bir Türk öğrenci nüfus göçü var. Dil okulu için geldikleri bu yerde Part-time çalışarak hem okul masrafını karşılıyorlar hem de alım gücünden ötürü daha kalıcı yaşamayı hedefliyorlar.

Evi olan İrlanda halkı göçmenlere fahiş fiyatlardan evlerini kiralıyor. Genç nüfusu oldukça şımarık denilebilir ve göçmen çalışanlara karşı biraz daha umarsız. Tabii bu durumu orta ve üstü yaş grubunu genelleyerek söylemiyorum. Gençlik olarak bozuluşumuzla yakınırken aslında burada yaşayan Türkiye’den gelen gençlerimizin ne kadar daha bilinçli olduğunu görmemek elde değil. Şehirde konut sıkıntısı olması konaklama giderleri açısından bir problem oluşturuyor bu nedenle daha çok paylaşımlı odalı evleri tercih etmek durumunda kalabiliyorsunuz.

Birleşik Krallık’ta da Ankara Sözleşmesi ile gelmiş çok Türk ile karşılaştım. Birçok Türk restoran, berber ya da zanaatçı bulmanız da çok kolay. Kalifiye personel noktasında doymuş diyebilirim ama eleman sıkıntısı da oldukça yaşıyorlar. Londra’da çok ciddi bir oranda Müslüman nüfusu yaşıyor. İngiliz halkı yardım sever diyebilirim. İki dakika bir yere bakınsam yolunu mu kaybettin diye biri hemen gelip soruyor ve yardımcı olmaya çalışıyor. Kur farkı olmasına rağmen bazı mağaza ve marketlerdeki fiyatlar oldukça ucuz olduğunu söyleyebilirim. Hafta içi çalışmasından sonra hafta sonları genelde barlarda vakit geçiriliyor ve en azından gördüğüm kadarıyla çoğunluk kendisini kaybedene kadar içiyor.

Kızlar genelde makyajı seviyor ve çoğu takma kirpik takıyor, erkekler ise yaşlarından daha çok küçük gösteriyor. Belfast biraz yalnız kalmış bir şehir ruhunu içinde barındırıyor. Özellikle İskoçya ve Galler’den Birleşik Krallık’tan ayrılma isteği halkla yaptığım rastgele konuşmaların satır aralarından okuyabiliyorum. Devletin Ukrayna’ya desteği açık bir şekilde göstermesi insanlık adına memnun edici bir yaklaşım olsa da diğer coğrafyalar için aynı samimiyeti gösterememesi benim açımdan hoş bir izlenim bırakmıyor.

Genel olarak halk, sabah sporu ve yürüyüşü düzenli olarak yapıyor, evcil hayvanlarını gezdiriyor. Diğer taraftan ilk defa yerli halk ile ortak bir dil üzerinden rahat iletişim kurabilmek orayı daha iyi tanımak açısından bana çok daha keyifli bir kolaylık sağlıyor. Arabaların sağdan sürülüşü, üç başlı prizleri, mil biriminde mesafeyi ifade eden yolları ve diğer standartları ile tamamen kendisine özgü bir yapısı var. Birçok müzeye ücretsiz gidebiliyorsunuz. İrlanda ve Birleşik Krallık seyahatim tüm anları ve anıları ile güzel hatırlayacağım bir gezim olarak hafızamda yer alıyor.

You can open this song before you start reading.

Upon my arrival in Dublin, my friend Ahmet greets me. We still have time for iftar due to Ramadan time. We set out to see wildlife in the Phoenix area, and we see deer up close. Then we spend time in the monument inside. Afterwards, we open our fast-breaking meal at Reyna, a Turkish restaurant. Unfortunately, Ed Shaaren has a concert, and some of the roads are closed.

We wander around the street where The Temple Bar is located. We enter the place with a cute musical enthusiasm and spend a short time there. After the evening city tour, we have deep conversations with Turkish youth who come there for language school but also work there part-time and even try to stay.

The next day, it’s time to get to know the city better. I set out on the road and wander every inch of the city centre, its streets and historical places. After resting for a while, I arrive at the city’s beach and walk along with it. As I walk, I dive into its cool wind and its shore, the waves crashing rhythmically. There is also Ed Shaaren’s concert that evening. Even though I can’t see the stage, I have the chance to listen to his live performance. On the last day, the day is running out of gifts and visits not visited.

Actually, I came here for the project called "Empatic Step" by abroadship. That's why I go to Belfast, the capital of Northern Ireland, by bus. Then we arrive at Bushmills, where we will be staying, by the bus belonging to the project, which welcomes us with its endless beach. We greet with a magnificent view of the sunset. British, Italian, Spanish, Lithuanian and Greek people in the project, apart from the Turks, there are 25 more people.

We do sports and walk every day to prepare for the Belfast Marathon on May 1. In this process, we take walks to the most important natural beauties of the area, such as the Carrick Robe Bridge and the Giants Causeway Stones, similarly located in Sinop in Turkey. We get up early in the morning, take a brisk walk, and complete a nice pre-marathon program with various events, culture nights and other activities.

When the marathon date comes, we run the 8 km in Belfast. I think it’s one of the most special times in my life. The person you don’t know who supports you alot along the way. Some want to offer you candies, some voluntarily hand out water. They volunteer in various ways to increase your motivation. While you are running the meaningful messages that inspire you and create a reason for you to continue during the real daily hustle and bustle we live, it is as if you are living right there.

After the run, I am entitled to receive a medal for completing the distance. The final days of the project are a time to explore Belfast, but it’s a small place. When I say a little city is a gift, the last couple of days pass and I arrive in Edinburgh, Scotland.

It is a living culture city with its historical places, castle, narrow streets and museums, on the other hand, its greenery and natural beauty do not leave you alone. You can come across musicians playing the bagpipes on the roads, and when all of this is combined with the medieval architecture, you feel the unique spirit of the city more.

I went to Arthus Seat, the highest peak of the city, with my friend Muhammed. It was the first time that the wind pushes me so hard, but I also experience the pleasure of being at the top. With the Ankara Agreement, I meet the Turks who work there. I try to understand their visions and perspectives, and I hope everything goes to their heart’s content. Edinburgh leaves an imprint on me that I will fondly remember.

I arrive in Manchester very early, yet the city is awake by that hour. It is a beautiful and developed city. You find shopping malls, museums, graffitied streets, lots of cars and metropolitan city life at the same time. I’m visiting Chinatown. Then, at the Manchester Art Gallery, I had the chance to examine the early painting works of Rembrandt van Rijn. I’m going to the National Football Museum. It’s a beautiful city, a city with a British spirit, but it doesn’t work that much for me.

Liverpool seems warmer to me. The streets are lively, crowded and lively. I’m going to the train station. I spend a lot of time at the Liverpool World Museum. It contains many artefacts, products and living things, from various sea creatures to ancient Egyptian mummies, from every detail about the universe to dinosaurs. The important thing is that I have the opportunity to visit every major cathedral and its points. While walking along the riverbank, near the pier, a musician echoes the song Imagine by The Beatles frontman Lennon.

The reflections left by the river bank leaving behind very pleasant landscapes. Of course, not without visiting The Beatles’ museum. When the darkness falls, the city creates a beautiful, illuminated view. Even though the city is calm at night, it can be said that it is still active. Music sounds fluctuate from the places where the bars are located, and it is sometimes inevitable to see people who have difficulty standing.

Cardiff, the capital of the Welsh region, is a small and sweet city. I can’t say that there is much to visit. When you say it’s a castle, park, shopping street, or a few historical places, it is also quick to get to know the city. I meet a middle-aged lady from a locality. She is an architect herself. We talk about various topics. She says that they suffered from the British colonization and that the separation movements in Scotland were hope for them as well, and she makes me think a little bit.

The last stop is London. With another Muhammed friend who lives there, we go to the London Eye as the thing I want to do most there. We watch the Big Ben tower and the city from a small angle. Then, with a cruise tour, we get more detailed information about the city by navigating the Thames with a sympathetic guide. Afterwards, we spend some time and meet with Dr Murat, a very precious company to me, at Somerset House and have a deep conversation about the view of London.

Then we go to the Science and Natural History Museum. From Elizabeth II’s birthday celebrations, Buckingham Palace is more carefully guarded and entrances are not allowed, but it’s full of tourists or I don’t know, you don’t understand who is not a foreigner from the metropolitan city structure, as everyone speaks English, all kinds of people, and the metropolitan city structure. At that very moment, I feel something different. I sincerely feel that this is the nuance that distinguishes it from my previous travels to other countries, that I cannot understand who is what and where.

Of course, by the way, you can’t do without tasting Fish & Chips, which is an indispensable part of British culinary culture. We do some shopping on Oxford Street, pass through the decorated streets of Chinatown and arrive at BFI Imax. When we return to the London Eye and the tourist places around it, a colourful and lively London evening welcomes you with the darkening of the sky.

On the last day, I go to Greenwich, which is considered the zero point of time today. It is a big green field, and the weather is very nice. We witness history once again at the Royal Museums Greenwich, and we have the chance to examine many types of equipment and instruments related to space and astrology. It can’t be done without going after the representative prime meridian line.

You see our Getir couriers like Deliveroo and Just It a lot on the road. It can be said that seeing the advertisements for Getir on double-decker cars in London also makes me proud. If I were to share some of the impressions I got from the interviews I made, there is a very serious Turkish student population migration, especially in Ireland. By working part-time in this place where they came for language school, they both cover the school expenses and aim to live more permanently due to their purchasing power. Irish people who own houses rent their houses to immigrants at exorbitant prices.

Its young population can be said to be quite spoiled and a little more careless towards migrant workers. Of course, I do not say this by generalizing the middle and upper age group. While we are complaining about our deterioration as a youth, it is impossible not to see how much more conscious our young people from Turkey, who live here, are. The lack of housing in the city creates a problem in terms of accommodation expenses, so you may have to prefer more shared rooms.

In the UK, I met many Turks who came with the Ankara Agreement. It is also very easy to find many Turkish restaurants, barbers or craftsmen. I can say that they are saturated in terms of qualified personnel, but they also have a shortage of intermediate personnel. There is a very large Muslim population in London. I can say that British people are helpful. If I look for two minutes, someone comes and asks if you lost your way and tries to help. Despite the exchange rate difference, I can say that the prices in some stores and markets are quite cheap.

After the work-life on weekdays, people usually spend time in bars on weekends and at least as far as I can see, most of them drink until they lose themselves. Girls generally love makeup and most wear false eyelashes, while boys make them look younger than their age. Belfast embodies the spirit of a somewhat lonely city. I can read between the lines in random conversations I’ve had with the public, especially in Scotland and Wales, wanting to leave the UK. Although the state’s open support for Ukraine is a pleasing approach for humanity, the failure to show the same sincerity for other geographies does not leave a pleasant impression on me. In general, the public regularly does morning sports and jogs and walks their pets.

On the other hand, being able to communicate comfortably with the local people over a common language for the first time provides me with a much more pleasant convenience in terms of getting to know the place better. The cars have a unique structure with their right-hand drive, three-headed sockets, roads expressing the distance in miles and other standards. You can go to many museums for free. My trip to Ireland and the United Kingdom is in my memory as a trip that I will remember well with all its moments and memories.